ώσπου ξημέρωσε

φοβόσουν "θα νυχτώσει"
άτσαλα βαδίσματα μακρυά από την εσπέρα
συμβολιστής ο φόβος σου
ταύτιση με το θάνατο και πίσω

πίσω στα δέντρα και στις ρεματιές
πίσω στα βότσαλα
πίσω στα κύματα

ησύχασε. ακόμη δε μας έδυσε
για λίγο μόνο την ψυχή μας
βιαστικά πριν φύγει
έγδυσε
το χρώμα αυτό το ακαθόριστο του ήλιου

φοβάσαι ακόμη "θα νυχτώσει"
συμβολιστής ο φόβος σου
όπου το σκότος κι αμαρτία
κι όχι άδικο

ησύχασε. ακόμη δε μας έδυσε
για λίγο μόνο την ψυχή μας
βιαστικά πριν φύγει
έγδυσε
το χρώμα αυτό
αυτό του ήλιου

φοβάσαι, τρέμεις
"Νύχτωσε"
ώρα πολλή πριν έρθεις
κι έβαψε ρεματιές και δέντρα
κι έβαψε βότσαλα
κι έσπειρε κύματα
μα δεν ηθέλησα να σου το πω

σ' άφησα να ταχθείς στον ήλιο σου
μέσα στα σπλάχνα των δικών μας οριζόντων

μα,

στάσου
στάσου.
στάσου! να.
 "νύχτωσε" ώρα πολλή πριν έρθεις
κι έβαψε ρεματιές
και κοίμησε δάση και πόλεις
ώσπου η πρώτη ακτίνα του σε χάραξε ξανά
ώσπου
να, κοίτα, ξημέρωσε.

ξημέρωσε
και δεν αρκεί λόγος κανένας να φοβάσαι πια